نخند
نرو
نپوش
نرقص
ندو
نخوان
و…
خسته از «نه»های ردیف شده ی هر روزه
پی در پی
قافیه های پروانگی اش را
به سنت های بی وزن باخت
حالا او پروانه ای زیباست
که به پیله خو کرده است
و تقصیر این پیله نشینی
گردن او نیست
باغ بی پروانه جزای افکار درخود تنیده ی درختان است

.

“سمانه اسحاقی”