برای غزاله عزیزم، یار جان و رفیق مهربان، نویسنده توانمند سطرهای زندگی بخش،
که در سوگ خواهر صبورش داغدار حادثه هاست… :
وقتی کابوس ها واقعی می شوند
و سیاهی تا آسمان نعره میکشد
وقتی گوش هایت پر از صدای پرواز
و چشم هایت پر از خالی است
وقتی از بین هزاران فرشته ی خدا
مرگ دستان به آسمان رفته ات را میگیرد
وقتی ناباوری نبودنش آنقدر تو را شکسته
که بودنش را هم باور نمیکنی
من
با چه واژه هایی تسلیت بگویم
تا تو
میان واژه هایم دوباره نشکنی؟!
سمانه اسحاقی
.