در زندگی وقت هایی هست
که لب حوصله می نشینی
و دلت را ورق میزنی
برای واژه های منتظر، حافظ می خوانی
و پروانه های خشک شده لای ورق ها را
به نسیم می سپاری
و بعد کم کم
از ارتفاع خاطره ها سر میروی
روی شمع هایی که
قرار بود دلت را روشن کنند
“سمانه اسحاقی”
.