برای پسرک خواهرم که تنها چند ساعت از متولد شدنش می گذرد:
روی خط آسمان
پا میگذاری
بارانی تر از ابرهای بهار
زمین به اشک های شوق زمان گل میزند
و زمستان را
شرمسار قدم های تو می کند
و تو
که معصوم تر از آیه های بندگی
عشق را
با هزاران رنگ بی بدیل
رج میزنی
روی فرش بی رنگ ثانیه ها
حالا خورشید
در چشم های تو
تسلیم می شود
و تو که ماه تر از هر چهارده ای
تاج آسمان را به سر می گذاری
و هزاران ستاره ی شیدا
به گلبوس دست های تو می آیند
تا زمین اعتراف کند تو را “آیهان”!
سمانه اسحاقی
۹۳/۱۲/۰۹ ساعت ۱۱:۱۵ ظهر – اصفهان
